Regen tikt op het dak. We eten ons middageten. Gele curry met groenten en rijst. Het is stil. Soms valt er niets te zeggen. Het waterleidingwerk voor de badkamer is gestaakt. In Europa lijkt alles door te gaan, ook met regen. In India staat de wereld even stil, en nemen mensen tijd om te rusten. Een middagdutje, een kopje thee. Niets te doen. Als je mensen vraagt: “waarom was je er niet?” dan is “het regende” genoeg excuus.
Eerder werd ik uitermate onrustig van dit kalme gedrag. Als Nederlander zit het in mijn bloed om altijd nuttig bezig te zijn, dingen te regelen en doelen achterna te streven. Wat brengt dat achterover leunen me nou helemaal? Wat een luiigheid. Wellicht even op vakantie, maar daarna weer voorts. Strak aan de bak. Er moeten dingen gedaan, geld verdiend, en het moet allemaal wel een succes worden. Terwijl Karan en zijn familie hun middagdutje deden, was ik bezig met het één of het ander. Een beetje zoals onze hamster. Die had ook altijd wat te doen als de rest lag te slapen. Op een wiel rennen of zoiets. Al is een hamster bij elke activiteit onstpannen, en zal het zelden met een burn-out naar de dokter gaan. Want een hamster houdt zijn leven simpel, en de lat laag.
Langzaamaan begon ik te wennen aan het achterover leunen en ontspannen. Dat krijg je als je langer wordt blootgesteld aan andere gewoonten en ritmen. Karan bijvoorbeeld, staat elke dag vroeg op om de dag te beginnen met chai. Dan begint hij van alles te regelen tot aan de lunch. Na de lunch slaapt hij twee uur. Ook toen hij een baan van 14 uur per dag had, zorgde hij steevast voor een middagdutje van 20 minuten. Hij gaat liggen en is binnen een minuut knocked-out. Dat is ook een vaardigheid. Daarna wordt hij opgeladen wakker, neemt een kopje chai. Doet wat dingen, eet avondeten, en sluit de dag weer af. Als hij op bezoek is bij zijn moeder, kan hij dagen achtereen niets doen. Een boodschapje hier en daar – en verder niets. Ik krijg het nog steeds niet voor elkaar. Ik houd ervan om actief te zijn overdag, maar de drang om almaar van alles te moeten en te haasten, de druk om precies die ene trein te halen, die ebt langzaam weg. We hebben hier geen treinen, en ik hoef ook nergens heen. Maar bij wijze van.
Ook onze vrijwilligers krijgen een automatische brainwash als ze hier komen. Ze wennen aan een eenvoudiger manier van leven. Niet tien dingen tegelijk. De meesten vinden het heerlijk om een handwas te doen. Het hele proces, stap voor stap. Eerst water opwarmen, dan je kleding in een emmer soppen, dan schoonmaken, uitwringen, en ophangen. Simpel. Hamsterniveau. Een hamster kan de was doen. Lekker ontspannen.
