Deze week wordt in Nederland de zogenaamde Sterrenweek gehouden. Een week waarin de broertjes en zusjes van een overleden kind centraal staan. Tijdens de Sterrenweek worden allerlei activiteiten georganiseerd voor gezinnen die hun kind, broertje of zusje moeten missen. Maar ook de vriendjes, vriendinnetjes, neefjes en nichtjes zijn bij de evenementen welkom. De aftrap was vorige week zaterdag in het Noord-Brabantse Oss in een speeltuin van maar liefst 7000 vierkante meter groot. Daar maakten ongeveer 70 kinderen een hemeltekening en praatten ze met elkaar over de hemel en over hun overleden broertje of zusje.
De Sterrenweek is een initiatief van de stichting Nooit Voorbij, een initiatief van Mirjam Louwen-van Bekkum, die in 2018 zelf haar zoontje Florian verloor. De stichting wil ouders, broertjes en zusjes van een overleden kind helpen bij de verwerking van hun verlies, onder meer door het schrijven van hun verhaal ter herinnering aan het overleden kind. Zij organiseert daarvoor bijeenkomsten en evenementen waar lotgenoten met elkaar in contact kunnen komen en waar de stichting een luisterend oor biedt. “Want”, zegt de stichting Nooit Voorbij, “een kind dat overleden is, is nooit voorbij.”
“De hemel is blauw, denk ik, met wolken en met sterren.”
De 7-jarige Liv-Yvi uit Valkenswaard was zaterdag ook op de Sterrendag in Oss. Zij verloor drie jaar geleden haar zusje Giulia. Ze weet zeker dat haar zusje tussen de wolken speelt met andere overleden kinderen en dat Giulia de allermooiste ster is. Hoe de hemel eruit ziet? “Die is blauw, denk ik, met wolken en met sterren.”
Veel praat Liv-Yvi niet over Giulia. Maar wel tégen haar. Aan Omroep Brabant vertelt ze: “We hebben hetzelfde beertje. Die heeft een shirtje aan met streepjes en daar staat een hartje op. Als ik met Giulia praat, vertel ik haar dat ik haar heel erg mis.”
Voor Liv-Yvi is het heel fijn dat deze week er is. “Als ik aan Giulia denk, word ik heel verdrietig”, zegt ze. “Maar er zijn hier veel meer kinderen die een broertje of een zusje hebben verloren.” Toch is Liv-Yvi vast van plan om van de Sterrendag een feest te maken. Met spelletjes en een hemeltekening. “En de ballonnenfee komt!”
“Ik wilde dat Florian niet vergeten zou worden.”
Voorzitter van de stichting is Mirjam Louwen-van Bekkum, moeder van Elinde, Julian en Celeste en Florian. Florian is 24 augustus 2018 samen met zijn zusje Celeste geboren. Hij bleek het syndroom van Down te hebben, een hartafwijking en de ziekte van Hirschsprung. Florian had veel zorg nodig en dus was het ziekenhuis in en ziekenhuis uit. Bijna vier maanden jong, op 15 december 2018 overleed Florian plotseling.
Mirjam: ”Na zijn dood schreef ik het boek ‘Florian is niet Voorbij’. Voor mij was dit een stukje
verwerking en daarnaast wilde ik dat Florian niet vergeten zou worden. Daarom schreef ik het boek primair voor zijn zusjes en broertje. Ik ben erg trots op dit boekmonumentje. Dat nu, gun ik anderen ook en de stichting kan daar heel behulpzaam bij zijn. Ik zal er alles aan doen om zoveel mogelijk projecten op te zetten en uit te voeren.”
“Kinderen rouwen in stukjes.”
Een belangrijke rol in het stichtingsbestuur vervult Leoniek van der Maarel. Als psycholoog begeleidt ze kinderen en volwassenen bij onder meer rouw, echtscheiding, relatie- en opvoedingsproblemen. Volgens Leoniek rouwen kinderen heel anders dan volwassenen. “Ze leven in het hier en nu. Zo spelen ze op het ene moment dolgelukkig met vriendjes of vriendinnetjes, totdat hun gemoedstoestand ineens omslaat in intens verdriet. Daarna spelen ze weer vrolijk door. Kinderen rouwen in stukjes.”
De hemeltekening die de broertjes en zusjes zaterdag samen hebben gemaakt is volgens haar een belangrijk onderdeel van het rouwproces. “Ze gaan hiermee de confrontatie aan”, vertelt de kinderpsycholoog aan Omroep Brabant. “En dat hebben ze nodig om hun verdriet te verwerken. Met de tekening creëren ze een beeld van de plek waar hun overleden broertje of zusje nu is. Dat geeft ze troost en houvast. Of het nou klopt of niet.”
Voor Liv-Yvi maakt het niet uit, want Giulia is er volgens haar niet alleen in de hemel. “Oma en opa zijn er, en een puppy en nog een hondje. De hemel is blauw denk ik, met wolken en met sterren.”
